Stage zit erop!

De laatste week van stage zit erop. De tijd is voorbij gevlogen! In de laatste weken hebben we veel meegelopen met Lucy, de therapeut. Met haar zijn we op hometherapy geweest en hebben we meerdere gezinnen bezocht. In de ochtend zijn we veel bij de huizen waar de moeders met hun kindjes verblijven geweest. De overige dagen hebben we bij het schooltje op het centrum meegeholpen. Ook hebben we hier wat adviezen gegeven. Zo viel het ons op dat alle kinderen op het puntje van hun stoel zaten en niet aangeschoven waren. We hebben hen laten zien en ervaren wat een goede zithouding is. Dit ging meteen beter! Ook viel het ons op dat kinderen met een verminderde fijne motoriek moeite hadden met het vasthouden van een potlood. We hebben de docent geadviseerd om een verdikking te maken. Dit vond hij een goed idee!

Ook hebben we een dag meerdere scholen bezocht. Het was heel interessant om scholen in verschillende omgevingen te zien. Er was namelijk veel verschil tussen de scholen. De één was veel groter en luxer dan de ander. Toen de kinderen van de scholen door hadden dat er blanken uit de auto stapten, konden ze zich niet meer zo goed focussen op de les. Iedereen stond voor het raam te kijken. Het was leuk om een kijkje in de klas te nemen. Wat zaten die lokalen vol zeg! Op een bankje voor twee personen zaten soms wel vier of vijf kinderen. Wij verbaasden ons echt over hoe stil die kinderen waren. Ze zeiden pas wat als de juf dat vroeg. Verder bleven ze netjes zitten. Bij elke school waar we weer weg gingen hadden we een uitzwaaicomité van zeker honderd kinderen.  De kinderen bleven zo lang ze konden met de auto mee rennen en ons uitzwaaien. Het voelde voor ons heel gek dat we zo in de belangstelling stonden. Maar een hele leuke ervaring!

We hebben geregeld dat we een ochtend in een ziekenhuis mee konden lopen. We keken mee bij een operatie. We hielpen eerst mee met de voorbereidingen. We moesten plaatsnemen en kregen meteen gaasjes in handen die we moesten vouwen. Deze gaasjes worden gebruikt tijdens te operatie om bloed weg te deppen. Toen we net begonnen waren, bedachten we ons dat we helemaal niet onze handen hebben moeten wassen. Hier stonden we echt van te kijken. Maar dat was nog niet alles; later liet een assistente één van de gaasjes op de grond vallen. Ze pakte hem op en deed hem gewoon weer op de stapel. Je had ons hoofd moeten zien!!

We liepen de operatiekamer in waar een vrouw lag. Toen kregen we te horen dat zij borstkanker heeft en dat ze dat gingen weghalen. Later zagen we dat haar complete borst werd geamputeerd. Dit was best heftig om te zien! Even later zagen we de borst in een bakje liggen (nu hopen we dat je geen beelddenker bent). Ook in de operatiekamer waren er een paar dingen waar wij echt van stonden te kijken. Zo stonden de ramen gewoon open en vloog er een mot door de kamer. Ook stonden alle deuren open. We konden vanuit onze kamer meekijken met een andere operatie waarbij de buik van een vrouw werd opengesneden.

De borstoperatie was bijna klaar. Een piepje dat de hele operatie regelmatig had gepiept ging nu opeens wel heel langzaam. Ook stopte het er voor een paar seconden. Roos keek naar rechts in de verschrikte ogen van Janneke. Dat was even spannend. Maar gelukkig nam het snel weer het normale ritme aan. Het was een heftige, maar interessante ochtend!

Ook zijn we deze week op twee safari’s geweest. De eerste gingen we naar Arusha National Park. Een super mooie, jungleachtige omgeving! Dit maakte het wel lastiger om dieren te spotten. We hebben wel veel apen, zebra’s, gnoes, buffels en giraffen gezien. Ook stond er een mega mooie boom! Er zat een gat in de stam waar je zelfs met de auto onder door kon rijden, zo groot. Roos wilde hier al vanaf dag één naartoe. Zij was dus helemaal in haar element.

De tweede safari was samen met Martine en Mirjam naar Tarangire National Park. We moesten 2,5 uur rijden. Eenmaal bij het park aangekomen, ging natuurlijk meteen het dak omhoog! Wij zaten achterin de Jeep en konden lekker in de zon staan. We zijn een klein beetje verbrand, oeps! Maar vandaag tomaatjes, morgen chocolaatjes!

We hadden twee doelen: olifanten van dichtbij zien en een luipaard spotten. Helaas is dat tweede niet gelukt.. en dat terwijl we elke boom hebben gecheckt. Gelukkig hebben we wel super veel olifanten gezien. We raakten als snel te rel kwijt. Ze waren ook nog eens zó dichtbij!  Er stond een hele groep tussen de palmbomen. Wat een plaatje (nu hopen we toch een klein beetje dat je een beelddenker bent!) Ook hebben we veel giraffen gezien. Dat blijven mooie beesten. Rond deze tijd is het heel moeilijk om een leeuw te spotten, maar het is ons gelukt! Ze lag te slapen in een boom. Wat een heerlijk dagje weer!

We zijn ook een middag op pad geweest met onze collega’s. Ze namen ons mee naar de Masai market. Dit is een markt waar je super veel Tanzaniaanse souvenirs kan kopen. Om even een beeld te schetsen: er zijn zes gangen met elke aan beide zeiden winkeltjes. Deze winkeltjes waren vaak maar drie vierkante meter. Het waren er zó veel en ze verkochten bijna allemaal dezelfde dingen. Wij hebben lekker ingeslagen. Onze collega’s waren mee om ons te helpen met afdingen, maar al gauw bleek dat we ze daar niet voor nodig hadden. Een van onze collega’s moest erg lachen en was verbaasd dat we zo veel van de prijs af konden krijgen. Hopen dat onze koffers nog dicht passen…

Morgen, dinsdag 29 mei, vliegen wij naar Zanzibar! Heerlijk twee weekjes op vakantie. Op 14 juni komen wij om 13:15 aan op Schiphol. Tot dan! Kusjes xxx